De voorjaarsvakantie zit er weer op!

Terwijl het zuidelijk deel van Nederland carnaval aan het vieren was, zocht ook een deel van de Nederlanders de sneeuw op en waren er gezinnen zoals wij die de voorjaarsvakantie thuis doorbrachten.

In alle eerlijkheid: we hebben best veel vakanties in Nederland eh?!

Met een tussenperiode van een aantal weken vliegen we van de één in de ander. Maar op de een of andere manier heeft hier naar mijn mening iemand ooit goed over nagedacht! Want standaard in de laatste week voor de vakantie beginnen mijn kinderen moe te worden, zijn ze ‘s ochtends minder makkelijk uit bed te krijgen en dan weet je: tijd voor vakantie!

Toch is iedere vakantie voor veel ouders ook weer een uitdaging! Er moet extra opvang geregeld worden als ouders moeten werken. Kinderen willen leuke dingen doen, maar hoe doe je dat qua tijd en geld? Ineens zitten alle broertjes en zusjes 24/7 op elkaars lip; dat gaat niet als vanzelfsprekend goed.

Kortom, vakanties zijn altijd even schakelen.

Wij hebben als gezin op doordeweekse schooldagen een duidelijke structuur en routine in onze dag. De kinderen weten dat we eerst gaan opfrissen, aankleden, bed opmaken voordat we aan het ontbijt gaan. Er wordt niet gespeeld voordat daarna de schoenen aangaan. Want de ervaring heeft geleerd dat schoenen aantrekken soms wel 10 minuten kost in verband met veters die niet goed gestrikt zijn, zolen die niet lekker zitten of schoenen die niet matchen met de kleren ;-)

Dus: eerst helemaal klaar zijn voordat we gaan spelen.

Omdat de kids dit altijd zo gewend zijn, gaat dat ook altijd goed. Het is bekend dat dit het ritme van een schooldag is!

Maar in de vakantie is alles anders! Dan kunnen we lekker in de pyjama naar beneden, mogen er filmpjes worden gekeken met ontbijt op schoot (jaja!) en is alles relaxter!

Voor de ene ouder is dit scenario hemels! Voor de ander breekt het zweet uit!

Laatst had ik een gesprek met een moeder die van de buitenkant gezien wat mij betreft alles voor elkaar heeft. Altijd een lach op haar gezicht, netjes in de kleren en schatten van kinderen.

Maar ze was op...total loss! Wat bleek: die glimlach toverde ze tevoorschijn als ze buiten de deur ging, maar eenmaal binnenshuis stroomden de tranen over haar wangen.

We hadden het kort over hoe ze zich voelde en ik vroeg haar waar haar energie was weggelekt. Ze had er nog nooit over nagedacht! Het enige wat ze als een soort mantra tegen zichzelf zei was dat ze door moest gaan en zichzelf niet mocht aanstellen!

In mijn werk als christelijke gezins- en opvoedcoach hoor ik dit vaak terug.

We vinden van onszelf dat we het zouden moeten kunnen. We zien om ons heen dat ogenschijnlijk andere ouders het ook aankunnen, dus leggen we de lat nog een stukje hoger. Er wordt een hoog beroep op ons gedaan om alle ballen in de lucht te houden en dat willen we ook zo graag goed doen!

Ik doe er net zo hard aan mee eh?!

Ik hou van hard werken, ik vind heel veel dingen leuk, vrijwilligerstaken lijken snel gedaan dus ‘ja’ is snel gezegd en met 4 kinderen is je agenda sowieso al snel gevuld!

Maar allemaal, inclusief ikzelf, hebben we ook de verantwoordelijkheid om zelf goed in balans te blijven.

Wat ik zo mooi vind aan de Bijbelse opdracht uit Mattheus 22: 37-39: “Heb de Heer, uw God lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste er eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf!”

De zin ‘heb uw naaste lief als uzelf’ betekent dat wij onszelf niet hoeven onder te doen aan de ander.
Ja, we kunnen op andermans kinderen passen terwijl hun ouders gaan werken.
Ja, we kunnen een pan extra eten koken voor een gezin waarin mama ziek is.
Ja, we kunnen vrijwilligerswerk doen!
Ja, we rijden onze kinderen van de ene afspraak naar de andere.

Maar ook soms:
Nee, want ik heb even rust nodig.
Nee, ik kan vandaag niet; maar morgen zou het wel lukken
Nee, ik merk dat mijn agenda al te vol is deze week.

Je zegt niet ‘nee’ omdat jouw hart niet uitgaat naar de ander of omdat je niet bereid bent om te helpen. Je zegt ‘nee’ omdat je juist wilt helpen en je naaste lief wilt hebben!

Veel christenen hebben grote naastenliefde. We willen het zout en het licht van de aarde zijn. We verlangen ernaar om het verschil te maken in deze wereld! Wauw!

Ik zal de eerste zijn die hier amen op zegt, begrijp me goed!!

Tegelijkertijd zie ik in mijn omgeving juist veel christenen die de balans hierin kwijtraken. Die net zoals deze mevrouw die ik laatst sprak, oververmoeid was van al het zorgen. En dan…dan missen we ons doel!

Want als je niet lekker in je vel zit, dan lukt het niet goed om voor jezelf te zorgen, laat staan dat je de energie hebt om voor je kinderen te zorgen.

Dan is zo’n voorjaarsvakantie helemaal geen feestje om naar uit te kijken; maar ben je blij als ze weer de deur uit gaan!

We zijn gestart met de 40-dagentijd en leven toe naar Pasen, het feest van leven en genade.

Ik gun jou een beetje genade voor jezelf!

Jij bent een betere moeder, vader, man, vrouw, vriend, vriendin, collega als je goed voor jezelf zorgt!

De lat mag hoog, want het is goed om jezelf uit te strekken naar meer!
Maar de lat moet niet onbereikbaar zijn waardoor je jezelf gaat overstrekken, een blessure krijgt of gaat vallen. Daar heeft immers niemand iets aan!

In het coachgesprek met de vrouw gaf ik twee tips om een beetje ruimte aan zichzelf te gunnen. En die kleine aanpassing op haar dag zorgde weer voor letterlijk meer lucht in haar hoofd. Soms kan je zelf even zo in de knoop zitten met je eigen verwachtingen, gedachten en gevoelens dat het fijn is als iemand van buitenaf even met je meekijkt! Zij had er in elk geval baat bij!