Hoe mijn burn-out mij belangrijke dingen leerde over het moederschap

Het leven als moeder is als een videogame zonder short cuts. Want wat nou als je een level overslaat waar je juist de tips en tool leert die je in een later level nodig hebt? In deze blog deelt Barbara de lessen die zij geleerd heeft van haar burn-out en het moederschap. 

Met enige weemoed duik ik deze nieuwe maand in. Een aantal jaar geleden keek ik uit naar deze maand. De maand die in teken staat voor de laatste peuter-activiteiten. Na de meivakantie mag mijn jongste naar school. Toen hij een baby was, kon ik niet wachten. Wat vond ik het leven toen intens. En nu, bijna vier jaar later, ben ik toch lichtelijk weemoedig. We hebben het zo gezellig met zijn tweetjes. Wat geniet ik van het samen boodschappen doen en rommelen in huis of in de tuin. Dat is straks anders. Dan loop ik alleen met een winkelkar door de supermarkt. Zielig toch?

‘Geniet, als je knippert is het voorbij’… was dat maar zo… Het is echt waar wat ze zeggen, de tijd vliegt. Ik ben het niet geheel eens met de uitspraak: ‘geniet van elk moment, want als je knippert is het voorbij’. Er zijn heel wat momenten geweest dat ik expres een aantal keer extra knipperde. En je raadt het al, de tijd ging niet sneller. Sommige fases, had ik best willen overslaan. De struggles rondom de borstvoeding bijvoorbeeld. De postnatale depressie die ik had tijdens het eerste jaar van mijn dochter of de slapeloze nachten (twee jaar lang) bij onze zoon. Toch is het maar goed dat het niet kan. Het is net als in een videogame. Je mag dan wel een short cut hebben gevonden en twee levels kunnen skippen. Maar wat als je in die levels net de tools kan vinden die je nodig hebt op een later moment in de verdere levels van het leven? 

Hebben we allemaal niet fases in ons leven die we liever hadden willen overslaan? Of op zijn minst versneld willen afspelen? Toch geloof ik dat in elke fase waardevolle lessen zitten. Lessen waarin je tips en tools krijgt die je in latere fases weer kan gebruiken. De burn-out na de studie was geen leuke fases. (Ja die heb ik ook nog gehad). Ik heb wel ontzettend veel geleerd. Dingen die ik nu, als moeder, ook weer toe kan passen. Soms vind ik het moederschap helemaal niet leuk, dat maakt mij geen slechte moeder.

In 2013 ben ik afgestudeerd aan het conservatorium. Ik heb ontzettend genoten van deze geweldige tijd. Op het conservatorium ben je alleen wel een beetje wat je doet. Natuurlijk ben je ook gewoon een persoon, maar als je even niet weet wie iemand is wordt er snel iets gezegd in de trant van: ‘oh dat is die afgelopen dinsdag verkeerd inzette bij dat en dat nummer’. Lekker dan. Dat wat ik kon, was een groot deel geworden van mijn identiteit. Ik was het meisje dat afstudeerde met een 9,5. Ik was wat ik kon. Zo zag ik mezelf. Presteren vond ik ontzettend belangrijk. Ik ging echt niet voor een acht, ik wilde minimaal een negen.

Tijdens het afstuderen merkte ik al snel dat ik me niet goed voelde. Ik was duizelig als ik bukte en ik sliep al maanden slecht. Daarnaast kon ik slecht dingen onthouden. Onder het motto: je bent erbij, gaf ik weinig gehoor aan mijn klachten. Eenmaal afgestudeerd begon ik aan twee banen. Maar al snel kwam ik thuis te zitten met gezondheidsklachten. Ik kreeg de diagnose: uitgeblust. Oftewel: burn-out. Mijn lijf deed alsof ik een topsporter was die al drie jaar overtraind was. Daar zit je dan met je goede gedrag, thuis op je 26 ste . Het was een diep dal. Als ik kon vliegen was ik het met liefde overheen gevlogen. Maar ik moest hier doorheen. En wat heb ik veel geleerd.

Mijn grootste les was: ik ben niet wat ik kan. En dat is een les die ik ook nu in het moederschap met mij meeneem. Elke dag. De blunders die ik maak als moeder, zeggen niks over mijn identiteit. Mijn fouten, maken mij niet een slechte moeder. Ze maken mij mens. Een mens die mag leren en groeien. Daarnaast heb ik ook mogen leren dat ik niet alles in één keer hoef te kunnen. Het moederschap omarmen heeft bij mij zeker drie jaar geduurd. Als ik heel eerlijk ben, kan ik dat misschien nu pas echt. 6 jaar later. En dat is oké. Ook dat maakt mij niet een slecht moeder. Ik heb echt de tijd nodig gehad om te schakelen. Net als dat ik na het studeren mijn leven helemaal opnieuw moest gaan inrichten. Het voelde alsof God mij letterlijk had stilgezet om stapje voor stapje mijn agenda weer opnieuw in te vullen. Samen met Hem.

Zo heb ik dat ook opnieuw moeten doen toen ik moeder werd. Je leven wordt gewoon anders. En daaraan moeten wennen is helemaal niet erg. We worden omringt met plaatjes hoe leuk het allemaal wel niet is. Nou ik kan je eerlijk zeggen: ik vind het soms helemaal niet leuk. En dat mag. Ik weet dat mijn identiteit daar van afhankelijk is van hoe leuk ik het moederschap wel niet vind. Mijn identiteit is geworteld in Hem. En Hij heeft mij gemaakt als een vrouw die ook moeder mag zijn. En als Hij vertrouwen heeft dat ik dat kan, wie ben ik dan om daaraan te twijfelen.

Heb jij fases in je leven die je liever had overgeslagen? Neem de tijd om deze fase op te schrijven. Niet alleen feitelijk, maar ook de emoties en gevoelens die je had tijdens deze fase. Wat doet het met je als je terugdenkt aan deze fase? Zitten er lessen in deze fase die je vandaag de dag met je meedraagt? En roept deze blog herkenning bij jou op? Weet dat je het niet alleen hoeft te doen. In de maand mei hebben we nog twee plekken voor 1-op-1 coaching open staan. We denken graag met je mee of dit bij jou past. Wil jij meer weten? Stuur dan een mail naar [email protected].