Niet uitgenodigd worden op een kinderfeestje...

Tijdens de avondvierdaagse loopt ze kilometers extra om al haar vriendinnetjes bij langs te gaan. Toen ze jarig was, begon de klas spontaan te zingen terwijl ze de klas binnenliep met haar traktatie. Op haar rapport staat dat ze heel goed contact heeft met haar klasgenootjes en van juf hoor ik dat iedereen wel met haar wil samenwerken. Maar voor een kinderfeestje wordt ze bijna niet uitgenodigd. Barbara vertelt in deze blog hoe zij hiermee omgaat. 

Onze dochter Saar, is een ontzettend creatief, zorgzaam, eigenwijze en intens levend meisje. Ze houdt van avonturen, de natuur, knutselen en experimenteren. Ze is niet een typisch poppen en Barbie meisje. Ze klust liever aan de klustafel, klimt op het dak van het speelhuisje (op palen, dat is dus pittig hoog), of crost met haar bestuurbare auto. Ze hoeft geen barbiehuis voor haar verjaardag, maar een microscoop. Ik houd van haar eigenzinnigheid. Ze heeft een grote fantasie. Iets wat in de kleuterklas al zorgde voor moeilijkheden. De kinderen konden maar moeilijk mee in haar fantasie. Haar broertje daarentegen, die gaat helemaal op in haar fantasiewereld. Er is alleen altijd een vulkaan met lava als hij meespeelt. En daar heeft Saar niet altijd zin in.

Daar waar in de kleuterklas kinderen het soms lastig vonden om met haar te spelen, lijkt ze in haar nieuwe klas, groep 3-4, helemaal haar draai gevonden te hebben. Ze gaat altijd al me veel plezier naar school, maar deze klas haalt het beste uit haar. De juf vindt haar ook gezellig en grappig. Ze ligt goed in de groep en ze speelt met iedereen. Op school…. En daar zit mijn pijnpunt. Je leest het goed, MIJN pijnpunt. Niet die van Saar, maar die van mij. Want ze wordt nauwelijks uitgenodigd op een kinderfeestje.

Dat ze niet vaak uitgenodigd wordt op een kinderfeestje, vindt ze zelf helemaal niet zo heel erg. Natuurlijk vindt ze het wel jammer. Maar veel meer dan een korte opmerking maakt ze er niet aan vuil. Ook heeft ze genoeg kinderen die zij wel op haar feestje wil uitnodigen. Toch doet het mijn moederhart wel zeer. Maar waarom eigenlijk. Want in principe zegt het niks over Saar. Toch?

Nee, of je kind nou wel vaak of helemaal niet wordt uitgenodigd op een kinderfeestje, zegt niks over je kind. Helemaal niet op jonge leeftijd. Als ik naar Saar kijk, speelt ze graag steeds met verschillende kinderen. Ze heeft niet echt een vast kliekje. Sommige kinderen uit haar klas hebben dat veel meer. Die zijn echt ‘beste vriendinnen’. Aan die term hangen ze ook enorm veel waarde. Eigenlijk is het net als op de weegschaal staan. De cijfers op de weegschaal zeggen niks over hoe jij naar jezelf kijkt. Jij bent degene die de cijfers van de weegschaal toestemming geeft om jouw zelfbeeld te beïnvloeden. Het is de waarde die wij zelf hechten aan die cijfers. En zo is het ook met die kinderfeestjes. Als ik als moeder heel veel waarde hecht aan: dat mijn kind vaak wordt uitgenodigd, gaat zij dat ook doen. Nu ziet ze het helemaal niet als iets van afwijzing als ze niet wordt uitgenodigd. Het is totaal niet een probleem. En ik moet voorzichtig zijn, dat ik mijn moederhart-pijn niet reflecteer op haar.

Als ik heel eerlijk ben, zie ik haar gebrek aan uitnodigingen soms als een tekortkoming van mezelf. Kom ik te kort als moeder. Ligt het aan het feit dat ik het niet nodig vind dat ze elke dag speelt (ik werk ook 2 dagen en we hebben het leed dat zwemles heet). Ik beslis soms als moeder, als ik haar overprikkeld en moe zie, dat het verstandiger is om niet te spelen op de woensdagmiddag. En als ik heel eerlijk ben, kies ik soms voor mezelf. Omdat ik het intens vind als iemand komt spelen. Terwijl ik dit typ, schaam ik me.

Ik wil natuurlijk niet dat mijn kind buitengesloten wordt. Maar heel eerlijk: dat is totaal niet aan de orde. Als ze zou willen, zou ze elke woensdag en vrijdagmiddag wel kunnen spelen. Maar ze kiest er zelf ook voor om dat niet te doen. Ze geeft van tevoren aan of ze dat ziet zitten of dat het te veel is. En ik wil haar dan niet pushen. Ik vind het heel knap van haar dat ze dit aangeeft. Dat bewonder ik aan haar.

En dan toch die stomme kinderfeestjes. Ik mag het echt loslaten. Mijn kind geniet van school. Kinderen spelen graag met haar. Ze is heerlijk zichzelf. Ik vind het veel erger dat ze niet uitgenodigd wordt, dan dat zij dat vindt. Alles is ook nog zo sporadisch op die leeftijd. Haar vriendinnetje van twee maand geleden, speelt ze nu nog weinig mee. Ook met mij is het allemaal goed gekomen. Echt vriendschappen, meiden of jongens waar ik dagelijks mee optrok, kreeg ik pas op de middelbare school. En ik ben prima groot geworden. Af en toe wel met een traan en een teleurstelling als niemand kon spelen op de woensdagmiddag. Dat hoort er soms ook bij. Toch zou ik dat voor haar graag willen voorkomen. Maar zo werkt het leven niet. Ik doe mijn best om haar te ondersteunen waar ze dat nodig heeft. En verder moedig ik haar aan om lekker zichzelf te zijn.

Saar doet het goed. Ze is een super sociaal kind. Ze is heerlijk eigenzinnig. Ze kiest voor wat zij belangrijk vindt. Zoals het meisje dat nooit wordt uitgenodigd op een kinderfeestje. Die wil zij graag uitnodigen. Wat een lieverd is het ook. Het komt allemaal wel goed. En jij lieve mama, ook jij doet het goed. Of je kind nou regelmatig op een kinderfeestje wordt uitgenodigd of niet!

Wil jij ook zekerder staan in jouw moederschap? Schrijf je dan nu in voor de nieuwe cursus Genadig Moederschap. Kijk op www.christelijkopvoeden.nl voor meer informatie.